Is this new found life enough for you
Is it worth the pain you’ve put me through
They say I’ll be alright
It’s just a matter of time
Only time
Victory might seem yours
But at what cost
The smallest battle’s won
The big one lost
Will you be alright
When I am over you
Little boy blue
Things once held and loved now gone forever
The past will linger on but I can never
Bring it back to life
The tyranny of youth
Those childhood lies
Have lured you far away
Have clouded your eyes
You cannot bear to see
What you have left behind
What will you find
Things once held and loved seem gone forever
The past still lingers on but you might never
Bring it back to life
Elusive, stirring in me
Are hopes making their plea
They tempt me to be wise
And read between the lines
They tell me that it’s not too late
That I am master of my fate
Just read between the lines
So here’s to you my love, my wayward boy
You who seem so lost in your wayward world
Hope that you’re inclined to read between my lines some time
Meindert Inderwisch
Ad Moelands
Frederike van Veeren
Kees D.C. den Hoed
Han Wouters
Chris Peeters
Lees tussen mijn regels door
Volstaat dit nieuwe leven
wat je hebt bemachtigd
is het de pijn waard
die me iedere dag verscheurt
Ze zeggen dat het wel goed zal komen
slechts een kwestie van tijd.
alleen maar tijd
de overwinning mag je
toe lijken te behoren
de kleinste slag heb je gewonnen
de grote hebben we verloren
zal het wel goed gaan met je
wanneer ik over jou heen ben
klein verdrietig meisje
wat we ooit vasthielden en liefhadden
gaat nu voor altijd verloren
het verleden blijft rondhangen
maar ik kan het nooit meer
tot leven brengen
De tirannie van je jeugd
de leugens van je kinderjaren
hebben je ver weg gelokt
je ogen vertroebeld
je kunt niet verdragen te zien
wat je hier achterlaat
wat zal je tenslotte aantreffen
wat we ooit vasthielden en liefhadden
gaat nu voor altijd verloren
het verleden blijft rondhangen
maar ik kan het nooit meer
tot leven brengen
ongrijpbaar roert zich in mij
de hoop die zijn pleidooi houdt
hij verleidt me wijs te zijn
tussen de regels door te lezen
ze zeggen me dat het nog niet te laat is
dat ik meester over mijn lot ben
ik hoef slechts tussen mijn regels door te lezen
dat het je goed mag gaan
mijn eigenzinnig meisje
jij die zo verloren lijkt
in je eigenzinnige wereld
ik hoop dat je ooit genegen zult zijn
om tussen mijn regels door te lezen
Hoe ik haar smeekte: “kan je ons niet redden?” en zij “nee” antwoordde met een stem die geen enkele ruimte liet. Hoe mijn borst tegen haar rug rustte zoals altijd, terwijl we samen sliepen in de tijd die mij nog gegund was en hoe ons kindje hardop droomde in haar ledikantje, een kamertje verder slechts.
Hoe ze overdag naar haar minnaar ging, terugkwam omdat ze was vergeten haar hoge laarzen (hooggehakt, zwart, tot over haar dijen) aan te trekken. Hoe ze zich opmaakte voor hem en ik ons kind een flesje gaf en toe moest zien. Ze ging alle grenzen over, met een wreedheid die me verbijsterde. Wie was deze vrouw? Iemand die had beweerd van mij te houden, maar zich gedroeg als een sadist. Ik hoopte dat ze dit niet besefte. Dat ze zich vergiste. Dat ze zou zien wat een onbenul haar minnaar was. Ik wist dat hij niet meer was dan een werktuig, een koevoet om de wig tussen ons te verbreden. Ik wist alles en vermocht niets.
NL 
EN_GB