Put on a suit for the evening
You’re not too sure that it’s right
Closing the door as you’re leaving
Turning the key to the night
The smile on the moon seems to mock you
You feel you’re caught in the light
People walking behind you
You want to run from their eyes
There’s always someone in the crowd
That loves you, that loves you
There’s always someone in the crowd
That will know who you are
Moving from darkness to darkness
The cinema’s o.k. for now
Watching the world on a screen is
The safest way anyhow
Everyone else and you are
Joined in the same common fear
The threat lives in everyone’s heart love
You’re not the only one here
Meindert Inderwisch
Ad Moelands
Frederike van Veeren
Kees D.C. den Hoed
Han Wouters
Leo van de Ketterij
Chris Peeters
Onlangs moest ik een mondkapje voordoen. Ik stond op het Bellamypark in Vlissingen te schutteren om het ding goed te bevestigen en daarna (het was nog heel koud) mijn mutsje er weer over te trekken. Ik was me pijnlijk bewust van mijn schaamte, hoewel de mogelijke toeschouwers tientallen meters verder stonden buiten de viswinkel in hun weer- en windkleding. Mijn zelfverzekerdheid gereduceerd tot de pijn van de vernedering op het schoolplein. Onpeilbaar wanneer dat ineens tevoorschijn kan komen.
Dit soort gevoeligheid, het niet kunnen zijn in de buitenwereld. Verlegen worden om niets. Het eenzame, verlegen kind. Dat begrijp ik en spreek ik aan met mijn liedje “always someone in the crowd”. Hoop dat je er iets aan hebt. Ik houd van je wanneer die dingen met je gebeuren.
“The threat lives in everyone’s heart love, you’re not the only one here….There’s always someone in the crowd that loves you, there’s always someone in the crowd that will know who you are.” Wat hebben we het toch onveilig gemaakt met z’n allen. Het breekt mijn hart.
NL 
EN_GB