Leaving behind this realm of ghosts
Their pale grey echoes, their well of foes
No persecution by things I did wrong
I’ll be gone
Live life from a whisper to a sigh
You might as well end it
If you keep a close watch on your time
You might not ever spend it
This rose of glass for the tender blind
A tip of the iceberg, my fragile mind
Today is to shatter what I fantasized
No more lies
Chorus: Live life etc.
Bridge:
So hard picking your moment
It’s all up to you
No signs, approval or omen
Oh what should you do?
I’m but a child wielding a sword
Playing upstairs posing as God
Inflicting some damage but none my intent
Heaven sent
Meindert Inderwisch
Ad Moelands
Frederike van Veeren
Kees D.C. den Hoed
Han Wouters
Leo van de Ketterij
Naomi Adriaansz
Jan de Bruijn
Leef van geluister tot gezucht
Ik laat dit geestenrijk achter me
hun bleke, grijze echo’s
hun bron vol vijanden
niet langer nagejaagd
door wat ik verkeerd deed
opgelost en verdwenen
leef je bestaan van gefluister tot een zucht
waarom zou je nog leven
houd de tijd in een ijzeren greep
en je zal hem nooit uitgeven
deze roos van glas voor de tedere blinden
het topje van de ijsberg, mijn breekbare geest
vandaag verbrijzel ik wat gefantaseerd was
geen leugens meer
leef je bestaan van gefluister tot een zucht
waarom zou je nog leven
houd de tijd in een ijzeren greep
en je zal hem nooit uitgeven
zo moeilijk om het juiste moment
te kiezen
je staat er alleen voor
geen duiding, goedkeuring of voorteken
wat moet je toch beginnen
ik ben slechts een kind
dat een zwaard hanteert
spelend op de zolder
alsof ik god ben
richt wat schade aan
maar onbedoeld
door de hemel gezonden
leef je bestaan van gefluister tot een zucht
waarom zou je nog leven
houd de tijd in een ijzeren greep
en je zal hem nooit uitgeven
Het heeft geen zin om jonge mensen op de dood te wijzen, net zo min als het zin heeft om de bejaarden tot leven te manen. Verleden, heden en toekomst. Mensen raken er niet over uitgepraat, maar komen niet op de goede momenten in het ritme of tot een stilstand. Het is hen niet geleerd hun eigen wetten op te stellen, laat staan er naar te leven. Men schokt, raakt uit de maat of valt in overmoed of verdoving ten prooi aan verkeerde beslissingen. Het denken, het beheersen, het sparen, niets heeft zin. Pluk de dag is voor de oude man en gedenk te sterven voor het kleine kind. Dat is de juiste en tegelijk onmogelijke volgorde. We zullen alles verspillen en hopen op een zachte dood. We zien alles altijd achterstevoren. Overgave, het niet weten en dat beseffen. Stop met ontkennen en houw uit de rotsen wat je wilt behouden.
EN_GB 
NL