Het verhaal achter dit liedje

Toen ik mijn nieuwe CD aan mijn dochter gaf (de CD is in maart 2021 uitgebracht, aan Zoë opgedragen en er staan twee liedjes over haar op), vroeg ze me later heel broos: "Is 'Chocolate guitar' voor mij of voor mama gemaakt?" "Voor jou natuurlijk liefje! Papa had het al geschreven voor jij werd geboren, omdat hij naar je verlangde en alvast een liedje voor je wilde maken. Je bent het enige kind dat ik heb en ooit zal hebben."
Mijn dochters lievelingsfilm is The Lion King, je zal zo zien waarom ik dit vermeld.
Toen ze in mei dit jaar haar verjaardag vierde, gaf ik haar een brief bij de bloemen die ik voor haar had uitgezocht (witte pioenrozen en bleekblauwe distels). Hieronder mijn schrijven aan haar. Als je dat te 'intiem' vind, lees het dan niet:
Dag lief, jarig kind, Nala (geschenk),
Gefeliciteerd met je negenentwintigste verjaardag.
In jou leeft de trots van oma Tineke en papa voort. Drie gewonde leeuwen, zijn nog steeds leeuwen.
Het licht van de noordpool is geboren uit jouw ogen, je blonde haren zijn die van het eeuwige strandkind dat in mij leeft en woont. Dat jij bent, dat ik was. Dat mijn vader uit het hoge noorden meenam.
Er is geen foto in al mijn herinneringsboeken die je wonderschone ziel niet toont.
Je bent mijn werk niet. Ik mocht je doorgeven aan mama.
Als je iemands werk bent, is het tenslotte dat van jou.
Ik heb je zien verdragen en de strijd zien aangaan met dat wat je tergde, kwelde, pijn deed, verdrietig maakte.
Leeuwenmoed, dochter van deze geblesseerde Mufasa, kan jou niet ontzegd worden.
Als dichter ben ik in deze regels niet op mijn best, maar als vader kom ik een heel eind. Nooit ver genoeg. Ik heb het je al eens geciteerd uit een film waarvan ik alles vergeten ben behalve die ene zin:
“We kunnen nooit genoeg houden van de mensen die we liefhebben.”
Ik kan daar aan toevoegen:
“Het is mij onmogelijk gebleken de perfecte vader te zijn. Ik had ervoor willen sterven, maar wie had dat enig goed gedaan. Het is mij onmogelijk gebleken jou te behoeden voor de verschrikkingen van dit bestaan, ik had ze zo van je over willen nemen, maar zelfs in sprookjes lukt dat niet. Het is mij onmogelijk gebleken iedere dag van jouw leven tot een paradijselijke te maken. Ik vind het een vergissing van de kosmos dat het mij niet gegeven was dat te bewerkstelligen. Het ging mij immers niet om mij, het ging mij om het beste wat deze aarde te bieden heeft en dat ben jij.
Ik wil het heelal verkreukelen en in een papiermand gooien, zodat jij de nieuwe oorsprong wordt van het leven op aarde. Mijn liefde voor jou tekent zich af in mijn onmacht.
Ik wens je een golf van genoegens vandaag en altijd mooi kind met je prachtige naam. Zoë.
Die naam, die ik vond in boeken over Byzantium, blijft mijn mooiste gedicht.
Liefs, Xxx Papa